Mikroskop Biologiczny Jednookularowy BioBlue BB.4250

Okular mono, szerokokątny WF 10x/18 ze stałym wskaźnikiem, nachylenie tubusu 45°, nasadka obrotowa 360°, długość tubusu 160 mm. Uchwyt rewolwerowy, 4-miejscowy, na łożyskach. Obiektywy achromatyczne, kodowane kolorami, DIN pół planachromat: 4x N.A. 0.10, 10x N.A. 0.25 oraz S40x N.A. 0.65 i S100x olejowy. Obiektywy S40x i S100x montowane są na zatrzasku sprężynowym.

Stolik przedmiotowy 130 x 130 mm z translacją X-Y (70 x 28 mm) z dwoma klipsami do mocowania próbki, regulacja ostrości śrubą zgrubną oraz regulacja precyzyjna (podziałka 0.002 mm). Kondensor Abbego (N.A. 1.25) z regulowaną wysokością oraz przysłona irysowa z uchwytem dla filtra.

Oświetlacz LED 1 W z regulacją intensywności zasilacz wbudowany + ładowarka oraz 3 baterie NiMH AA. W komplecie olejek imersyjny (5 ml), zapasowy bezpiecznik, podręcznik użytkowania i osłona przeciwkurzowa.

Rodzaje Obiektywów:

• Obiektywy Achromatyczne – najczęściej stosowane w tanich mikroskopach, skorygowane dla dwóch zakresów długości fal światła. Najczęściej jeśli na oprawie obiektywu nie ma żadnego napisu, to mamy do czynienia z achromatem, czasami stosowny jest skrót achr.

• Obiektywy Semi planachromatyczne (pół planachromat) – mniej dokładna korekcja niż w planachromacie, jednak lepsza niż w achromacie. Skrót Semi-plan.

• Obiektywy Planachromatyczne – podobnie jak achromatyczne, skorygowane dla dwóch zakresów fal, jednak dające płaski obraz. Apertura numeryczna na ogół taka sama jak w achromatach. Skrót na oprawie: Plan.

• Obiektywy Apochromatyczne – drogie obiektywy stosowane w mikroskopach wyższej klasy, skorygowane dla trzech, lub większej ilości długości fal. Dzięki temu zabiegowi możliwe jest uzyskanie większej nawet o kilkadziesiąt procent apertury numerycznej względem achromatu o takim samym powiększeniu. Obiektyw taki charakteryzuje się większą rozdzielczością względem achromatów i planachromatów. Skrót: Apo.

• Obiektywy Planapochromatyczne – podobnie jak apochromatyczne skorygowane dla trzech długości fal, jednak dające płaski obraz. Stosowane w najdroższych mikroskopach. Konstrukcja tych obiektywów wymaga ogromnej precyzji, gdyż nierzadko składają się one z 12-14 (przy większych powiększeniach) soczewek umieszczonych w obudowie które muszą być współosiowe, a odchyłki nie mogą przekraczać 0,001-0,002mm. Skrót: Planapo.

Współcześnie mikroskopy optyczne są stosowane do obserwacji małych obiektów w wielu naukach. W biologii są stosowane np. do obserwacji drobnoustrojów i budowy tkanek i komórek (mikrobiologia, histologia, cytologia). W chemii i fizyce są stosowane np. w krystalografii lub metalografii, w geologii – do obserwacji budowy skał. Mikroskop optyczny może wykorzystywać światło naturalne, dostarczane do układu optycznego przez specjalne lusterko, lub światło sztuczne, którego źródło znajduje się zazwyczaj pod analizowaną próbką. Mikroskopy ze sztucznym źródłem światła bywają nazywane mikroskopami świetlnymi. Większość współczesnych profesjonalnych mikroskopów optycznych konstruuje się tak, aby było możliwe użycie światła naturalnego i sztucznego. Światło może padać na oglądany obiekt z góry – mówi się wtedy o odbiciowym mikroskopie optycznym. Światło może też padać na badany obiekt z dołu i przechodzić przez niego, co wymaga jednak aby obiekt był półprzezroczysty. Mikroskopy optyczne umożliwiają korzystanie ze zwykłego światła niespolaryzowanego lub ze światła spolaryzowanego. W tym drugim przypadku mówi się o polaryzacyjnym mikroskopie optycznym. Posługiwanie się światłem spolaryzowanym umożliwia obserwację wzrostu i zanikania kryształów i ciekłych kryształów. Niektóre mikroskopy optyczne są przewidziane do stosowania ze światłem monochromatycznym. Są one często używane do obserwacji obiektów w świetle, którego częstotliwość leży poza zakresem widzialnym (np.: w podczerwieni lub ultrafiolecie). W tradycyjnych mikroskopach optycznych obserwuje się obiekty bezpośrednio przez okular lub na ekranie (dzięki przystawce projekcyjnej). Obraz może też być rejestrowany z użyciem kamery i obrazowany na monitorze. Całe urządzenie może być połączone z komputerem, co umożliwia cyfrową obróbkę obrazu (również w czasie rzeczywistym) i ułatwia jego rejestrację. Fizyczna granica maksymalnego powiększenia obrazu w mikroskopie optycznym jest określona przez rozdzielczość kątową obiektywu, związaną z długością fali światła. Na wyrazistość obrazu ma też wpływ precyzja wykonania soczewek.