Interferometr Michelsona POD013495

Interferometr Michelsona to jeden z najczęściej stosowanych interferometrów. Posiada dwa prostopadłe do siebie ramiona. Monochromatyczne światło ze źródła A wpada do wnętrza układu i w centralnej części rozdziela się na dwie wiązki na półprzepuszczalnym zwierciadle B (separator). Na końcu obu ramion znajdują się zwierciadła C, które zawracają bieg promieni. Jedno ze zwierciadeł dodatkowo jest ruchome i za jego pomocą zmienia się drogę optyczną jednej z wiązek w celu ustawienia interferometru. Po odbiciu obie wiązki padają ponownie na półprzepuszczalne zwierciadło, gdzie biegną już w jednym kierunku (do obserwatora D) i interferują ze sobą.

Michelson zmierzył długość wzorca metra przechowywanego w Paryżu, wyrażając ją liczbą długości fal pewnego monochromatycznego światła. Pokazał on, że wzorzec metra jest równoważny 1 553 163,5 długości fal czerwonego światła kadmu. Za to osiągnięcie otrzymał w 1907 roku nagrodę Nobla (za zbudowanie niezwykle precyzyjnych przyrządów optycznych i pomiary metrologiczne przeprowadzone przy ich użyciu).

Interferometr Michelsona należy do grupy interferometrów dwuwiązkowych.

Interferometr Michelsona POD013495 składa się ze zwierciadeł Ø40mm oraz szklanych płytek Ø80mm (lepsza widoczności wzorów interferencyjnych). Płytki oraz zwierciadła pokryto powłoką antyrefleksyjną (płaskość λ/20). W układzie optycznym zastosowano filtr podczerwieni Ø50mm, śruby oraz elementy regulacyjne wykonano ze stali nierdzewnej. Regulacja precyzyjna odbywa się przy pomocy układu skrętnego (torsion system). Zawieszenie okularu pomiarowego wykonano przy pomocy łożyskowania, sterowanie przesuwu (zakres 25mm) odbywa się poprzez śrubę mikrometryczną z wyświetlaczem cyfrowym (dokładność mikrometryczna). Podstawę interferometru wykonano z jednolitej płyty ze stali inox wyposażonej w nóżki z podkładkami antywibracyjnymi. Śruba regulacji kąta urządzenia kompensującego jest umieszczona na zewnątrz, co zapewnia lepszy dostęp.